The colors of the raibow
So pretty in the sky
Are also on the faces
Of people going by
I see friends shaking hands
Saying how do you do
They're really saying, I love you

I hear babies cry
I watch them grow
They'll learn much more
Than I'll never know,
And I think to myself
What a wonderful world, yes, I think to myself
What a wonderful world

To są oczywiście słowa słynnego utworu Louisa Armstronga z 1968 roku. Dziś już wiemy, że ten świat nie jest już taki cudowny. Prawdę mówiąc, w Polsce nigdy takim nie był, ale w Ameryce pewnie tak. Jak to się wszystko zmienia! W Ameryce już tak nie jest, a w Polsce – tym bardziej. Kolorów tęczy nie spotkamy na twarzach mijanych ludzi, bo ich nie mijamy. Tym bardziej nie spotkamy ludzi, którzy na powitanie ściskają sobie dłonie. Wprost przeciwnie! – Uciekają od siebie. A te płaczące niemowlaki poznały świat, którego on nie byłby w stanie sobie wyobrazić. Jaki cudowny świat! Czy aby na pewno? My, żyjący w 2020 roku wiemy, że nie jest już on taki cudowny. Pozbawiono nas odczuć i zachowań postrzeganych kiedyś jako naturalne. Człowiek na człowieka patrzy jak na potencjalnego roznosiciela zarazków. Idealne zatomizowanie społeczeństw. To jest mistrzostwo świata! Zrobić coś takiego, żeby ludzie bali się innych ludzi. Nie ma możliwości zorganizowania się, a co za tym idzie, wywierania presji na władzę. W końcu udało się znaleźć straszaka, który sparaliżuje wszystkich. A tych najbardziej opornych sparaliżuje władza pod pretekstem walki z pandemią, której definicję zmieniła. Inna sprawa, że my tak naprawdę nie wiemy, czy ludzie umierają ze starości i nabytych chorób, czy dlatego, że władza mówi nam, że umierają od koronawirusa, który jest znany od kilkudziesięciu lat i możemy się o tym dowiedzieć z Wikipedii, gdy wpiszemy hasło „wirusy”.

Być może ten jest, jak chcą niektórzy, nowym, zmodyfikowanym wirusem, ale nie wygląda on na bardzo groźnego. Według oficjalnych danych jego śmiertelność wynosi 2-3%. Ale czy dane przedstawiane przez rząd są prawdziwe? Tego nie jesteśmy w stanie zweryfikować. Jedyne, co jesteśmy w stanie stwierdzić, to to, że gospodarka została zamrożona, że ogranicza się nasze podstawowe prawa obywatelskie.

O co w tym wszystkim chodzi? W północnych Włoszech w listopadzie masowo szczepiono ludzi przeciw grypie. I teraz mamy tego efekty. Na tym biednym południu tego nie robiono i nie ma tam tego problemu. Jest taki szaleniec, psychopata, który chce zaszczepić wszystkich ludzi na świecie. Nazywa się Bill Gates. Uważa on, że ci, którzy nie poddadzą się szczepieniom powinni mieć zakaz przemieszczania się i podróżowania po świecie. Tak naprawdę to taki człowiek nadaję się tylko do odstrzału. I nie tylko on! Problem jednak polega na tym, że tacy ludzie rządzą światem i konsekwentnie dążą do realizacji swoich szaleńczych planów. Skąd u nich takie pomysły? Zaszczepić wszystkich ludzi, to znaczy podporządkować ich sobie. Wiara w to, że chodzi o dobro i zdrowie innych, może być tylko wiarą ludzi naiwnych. Raczej chodzi o uczynienie z nich osobników uległych, poddanych i takich, którymi można sterować. A więc co? Cel mesjański? Podporządkowanie sobie wszystkich ludzi poprzez wszczepienie im cieczy o nieznanych właściwościach oznacza panowanie nad nimi, a tym samym nad światem. Nie wiem czy Bill Gates jest Żydem, purytaninem, masonem, czy jest geniuszem komputerowym czy został na takiego wykreowany, ale wygląda na to, że jest na usługach „nieznanych przełożonych” i ma do wykonania pewną misję. Na portalu zerohedge można przeczytać:

Did you know, that Bill Gates chose a pre-law major at Harvard, and comes from a family of prominent lawyers? Did you also know that his breakthrough licensing deal with IBM was possible only because his father William Gates II Sr. was on the board of directors of IBM at the time? What a tangled web we weave.. Więcej tu: https://www.zerohedge.com/news/2020-04-09/peak-panic-opportunity-lifetime.

Żydzi praktycznie od początku swego istnienia jako naród dążą do urzeczywistnienia swoich mesjańskich marzeń. Robią to na różne sposoby i wykorzystują różne środki. Są to m.in. tajne organizacje, stowarzyszenia, do których należą również nieżydzi. Sami nie byliby w stanie zrealizować swoich celów. Jest ich zbyt mało. I znowu posługują się masonerią. Cel jest aż nadto wyraźny. A cała ta kabała, magia, okultyzm służyły do zdobycia władzy nad drugim człowiekiem, do wywierania wpływu na jego zachowania i postępowanie. Obecnie, przy tak zaawansowanym postępie technologicznym, inżynierii genetycznej, tamte metody nie są już potrzebne. Ale bez nich nie byłoby tego, co jest dziś. Nie bez znaczenia jest też sposób tworzenia tajnych organizacji i rekrutacji doń odpowiednich ludzi. I to teraz procentuje.

W walce z Rzymem zaprzęgli Żydzi szereg tajnych, międzynarodowych organizacji, na tyle skutecznych, że przyśpieszyli upadek Imperium. Po nim następują tzw. wieki ciemne. W czasie wypraw krzyżowych (XI, XII wiek) chrześcijanie nie patyczkują się ani z Arabami, ani z Żydami. Po tym okresie, w XII, XIII i XIV wieku, Żydzi wracają do starych wypróbowanych w Rzymie metod i aplikują je chrześcijanom. Pojawiają się ruchy sekciarsko-rewolucyjne wywołujące powstania ludowe i pozostające w stałym ze sobą kontakcie. A więc centrala z podległymi jednostkami terytorialnymi, które miały wspólną nazwę „braci”. Byli bracia włoscy, czescy, niemieccy, angielscy, niderlandzcy czy polscy. Powstawały „braterskie” akademie i stowarzyszenia (societates), z których później wyłoniło się wolnomularstwo. Oznacza to, że korzenie masonerii sięgają tajnych związków z okresu reformacji.

Na początku XVII wieku pojawia się związek różokrzyżowców. Podstawą teoretyczną do jego powstania były dwa dzieła: Fama Fraternitatis (Wieść o braterstwie) i Confesio Fraternitatis (Wyznanie braterstwa). Godłem różokrzyżowców był krzyż w róży. Według Zoharu róża jest symbolem ludu izraelskiego. Połączenie symbolu żydostwa z symbolem chrześcijaństwa nie pozostawia wątpliwości co do celu tej organizacji – judaizacja chrześcijaństwa. W ich działalności łączą się trzy elementy: studia alchemiczne, studia kabalistyczne i działalność reformacyjna. Różokrzyżowcy stworzyli masonerię – jak chcą jedni, inni uważają, że się w niej rozpłynęli w XVIII wieku.

Wolnomularstwo powstaje około 1630 roku w Anglii. Jego celem jest umocnienie ruchu filożydowskiego wśród purytanów. Jądrem, wokół którego się ono rozwija są związki „wolnych mularzy”, czyli związki zawodowe budowniczych. W ich skład wchodzili majstrzy, czeladnicy i uczniowie. Związki te chętnie przyjmowały w swoje szeregi zamożnych protektorów i ich zaufanych. Ich działalność zawodowa powoli traciła na znaczeniu, a coraz bardziej stawały się narzędziem sprzysiężenia.

„Inaczej niepodobna wyjaśnić tego faktu, że wielka liczba szlachty i wysoko postawionych osób zapisała się w charakterze członków do lóż robotniczych w poszczególnych krajach.” – Fr. Wittemans, Histoire des Rose-Croix.

I teraz staje się jasne, skąd tyle symboli z zakresu budownictwa (młot, kielnia, węgielnica itp.) dostało się to rytuałów masońskich.

Różokrzyżowców i masonerię łączy też dzieło „Nowa Atlantis (Nowa Atlantyda) Bacona z 1627 roku. Jest w niej wiele symboli, którymi później posługiwało się wolnomularstwo. Są to: Słońce, Księżyc, węgielnica, sześcian, gwiazda, kolumny Herkulesa, Dom Salomona. Bacon zapoznał również różokrzyżowców ze starożytną, kabalistyczną symboliką liczb, które częściowo zaadoptowało wolnomularstwo angielskie.

Pierwiastki kabalistyczne wniósł do masonerii angielskiej Robert Fludd (1574-1637). O systemie swojej filozofii mówił, że jest równie stary, jak świat. Cudownie wpojony w pierwszego człowieka, został przekazany przez tradycję patriarchom, Mojżeszowi, wszystkim czasom Starego Testamentu aż do chwili, gdy Chrystus uznał za stosowne objawić go drugi raz… Fludd miał decydujący wpływ na jednego z głównych organizatorów wolnomularstwa w r. 1717, pastora Desaguliers. – Fr. Wittemans, Histoire des Rose-Croix.

»W 1717 roku powstała w Londynie Wielka Loża Angielska, której podlegały wszystkie loże angielskie. Używa ona godła, o którego pochodzeniu tak pisze angielska badaczka tajnych związków:

„Pisarz żydowski, Bernard Lazare, oświadczył, «że żydzi stali wokół kolebki wolnomularstwa», jeżeli zaś to zeznanie odnosi się do okresu, poprzedzającego powstanie Wielkiej Loży w r. 1717, to znajduje niezbite potwierdzenie w faktach. Oto bowiem w poprzednim stuleciu godła, używane obecnie w Wielkiej Loży, zostały narysowane przez amsterdamskiego żyda, Jakuba Jehudę Leona Templo, będącego towarzyszem cromwellowskiego przyjaciela, kabalisty Manasse ben Izraela. Aby przytoczyć autorytet żydowski w tej sprawie, to p. Lucien Wolf pisze, że Templo miał monomanię… w stosunku do wszystkiego, odnoszącego się do Świątyni Salomona i Namiotu Pustyni. Skonstruował olbrzymie modele tych budowli. Wystawił je w Londynie, który odwiedził w r. 1675 i wcześniej, i nie wydaje się czymś nierozsądnym ten wniosek, że to mogło dostarczyć źródeł natchnienia tym wolnomularzom, którzy w czterdzieści lat później kształtowali rytuał masoński. W każdym razie godła, używane dotąd przez Wielką Lożę Anglii, są niewątpliwie nakreślone przez żyda.” – Nesta Webster, Secret societes and subversive movements.

Ryt braci azjatyckich utworzony został w r. 1782. Na czele rytu stał Sanhedryn. W skład kierowniczych kół wchodzili żydzi, a nawet chrześcijanie nosili w nim pseudonimy żydowskie. Jednym z kierowników Zakonu był kabalista Markus Hirschfeld, czyli Marcus ben Bina. Protektorem tajnym Zakonu był ks. Ferdynand brunświcki, zarazem protektor iluminatów Weishaupta, a później niedołężny wódz armii sprzymierzonych, mających stłumić rewolucję francuską. Filie swą posiadał Zakon w Hamburgu, wielkim skupieniu żydostwa. Ryt powstał z rytu Rycerzy i braci Jana Ewangelisty z Azji w Europie. Garnęli się doń żydzi z pokątnych lóż, tzw. Lóż Melchizedeka. Podstawą nauki braci azjatyckich była połączona z martynistyczną symboliką liczb kabalistyczna wiedza różokrzyżowców. Zakon rozszerzył się po całej Austrii i po innych krajach niemieckich. Najwyższym stopniem był Lewita czyli Kapłan według Zakonu Melchizedeka.

Jest rzeczą niezmiernie charakterystyczną, że w przeddzień rewolucji francuskiej mobilizują się w Europie wszystkie związki, uprawiające okultyzm. Mesmer ze swą fizyką sympatyczną i magnetyzmem zwierzęcym staje się sztandarem tego ruchu, mającego jedynych pchnąć w objęcia rewolucji, drugich zaś powstrzymać od przeciwdziałania. Okultysta Elphas Lévi tak omawia mesmeryzm:

Magnetyzować można w dwojaki sposób. Po pierwsze: działając wolą na plastyczną medialność innej osoby, której wola i czyny stają się w rezultacie podległe tej działalności. Po wtóre: działając wolą jednej osoby, czy to przez zastraszenie, czy też przez perswazję – tak, aby pod tym wrażeniem ta druga wola zmieniła w myśl naszej chęci medialność plastyczną oraz czyny tej osoby. Można magnetyzować promieniowaniem, zetknięciem, wzrokiem, słowem. – Elphas Lévi, La Clef des Grand Mysteres.

Jakie znaczenie przywiązywano do tego procederu w kołach wtajemniczonych, możemy osądzić z drugiej książki tego samego autora:

Wielkim dziełem XVIII w. nie była encyklopedia, ani kipiąca i szydercza filozofia Voltaire’a , ani negatywna metafizyka Diderota i d’Alemberta, ani nienawistna filantropia Rousseau, lecz sympatyczna oraz cudowna fizyka Mesmera. – Elphas Lévi, Histoire de la Magie.

Osoba Mesmera łączyła „braci azjatyckich” z martynistami francuskimi. Za przywódcę i twórcę rytu martynistów uchodzi niesłusznie St. Martin. Był on bowiem tylko uczniem, i to skromnym uczniem Martineza Paschalis, który grasował w południowej Francji, dawnej siedzibie marranów, albigensów i hugenotów. Za centrum swej działalności obrał Bordeaux. Paschalis był żydem sefardyjskim. Współczesny mu mason, baron de Gleichen, wyraża już to przypuszczenie: Paschalis był z pochodzenia Hiszpanem, prawdopodobnie rasy żydowskiej, skoro jego uczniowie otrzymywali odeń wielką liczbę rękopisów żydowskich.

W XX w. żyd rosyjski, Hessen, ustala pochodzenia Paschalisa z całą stanowczością: Martinez Paschalis, z pochodzenia żyd portugalski, nawrócony do chrześcijaństwa, jak gnostycy pierwszych wieków (tzn. pozornie – przyp. autora), w swoim czasie odgrywał pewną rolę w wolnomularstwie francuskim.

Żyd ten, z zawodu prosty woźnica, był właściwym twórcą zakonu martynistów czyli iluminatów lyońskich, który tak silnie przyczynił się do wybuchu rewolucji francuskiej.

Mason ścisłej obserwy, Joseph le Maistre, tak zwykł był mówić o martynistach: Myśli się powszechnie, że sekta ta wzięła swą nazwę od p. de St. Martin. To pomyłka. Martyniści biorą tę nazwę od pewnego osobnika, Martineza Paschalis.

Najwyższym stopniem martynistów byli Réaux-Croix (Arcykapłani Krzyża). Nawiązywali do żydowskich tradycji esseńskich (komunistycznych) i chwalili się, że ongiś należał do nich Cromwell.

Analogicznym do martynizmu rytem, który wyszedł ze Szwecji, był ryt Swedenborga. Swedenborg, a właściwie Svednborg (1688-1772) stworzył system filozoficzno-mistyczny, oparty na kabale z jej doktryną Trójcy i emanacji. Rzekomo pod dyktandem Stwórcy określa on i objaśnia tajemnicę Trójcy: Bóg ma duszę, którą jest Ojciec; ma ciało bosko-ludzkie, którym jest Syn; ma siłę, która działa i grzeje, i rozjaśnia, a jest ona Duchem Św.

Swedenborg głosił rewolucję, która zmiecie królów i książąt, po czym jego nauka zapanuje nad światem i powstanie „nowa Jerozolima”. Znamy aż nadto dobrze ten „mesjanizm”, głoszony już przez tajne związki reformacji. Jest on z ducha żydowski na wskroś jak żydowsko-kabalistyczna jest cała nauka Swedenborga. I tak jak Martinez Paschalis, tak samo i Swedenborg głosił rewolucję i zwalczał istniejącą hierarchię. System Swedenborga nie jest niczym innym, jak kabałą pozbawioną pierwiastka hierarchii.

W ścisłym związku z tzw. iluminatami chrześcijańskimi tj. martynistami i rytem Swedenborga, działali tzw. iluminaci bawarscy, powołani do życia przez Weishaupta. Kim był ów Weishaupt? Kim był ten człowiek, który położył ostatnią minę pod ancien régime i królestwo Burbonów?

Adam Weishaupt (1748-1830) został w r. 1772 profesorem prawa „naturalnego” i kanonicznego na uniwersytecie w Ingolstadt w Bawarii. W r. 1776 założył tajny zakon iluminatów, na którego czele stanął pod pseudonimem „Spartacus”. W tym samym roku dał się przyjąć do loży „Zur Behutsamkeit” w Monachium, po czym, jako wolnomularz, założył w r. 1780 lożę w Bozen (Bolzano) w Tyrolu austriackim. W r. 1784 rząd bawarski wpadł na trop jego rewolucyjnej organizacji, po czym skonfiskował całe archiwum jego iluminatów.

Skąd Weishaupt czerpał natchnienie do założenia swego związku? Sprawa ta dotąd nie jest wyjaśniona dostatecznie. Współczesny mu ks. Barruel w swych pamiętnikach tak pisze: Podaje się go za ucznia osławionego Cagliostro oraz kilku jego adeptów, wyróżniających się illuminizmem w hrabstwach Awignonu i Lyonu. Mówią, że w swych włóczęgowskich wyprawach spotkał Weishaupta i udzielił mu swych tajemnic.

Angielska badaczka tajnych związków, p. Nesta Webster, podaje inne przypuszczenie, oparte m.in. także na pamiętnikach ks. Barruela:

Skąd czerpał Weishaupt swoje bezpośrednie natchnienie? Oto i Brrruel i Lecouteulx de Cantelen zdobyli nić, której nie można odkryć w innych źródłach. W r. 1771, jak powiadają, pewien kupiec jutlandzki, nazwiskiem Koelmer, wrócił do Europy w poszukiwaniu adeptów tajnej doktryny, opartej na manicheizmie, z którym zapoznał się na wschodzie. Po drodze do Francji zatrzymał się na Malcie, gdzie spotkał się z Cagliostro i nieomal doprowadził do powstania ludowego. Z tego powodu został wygnany z wyspy przez Rycerzy Maltańskich i udał się do Awignonu i Lyonu. Tu zebrał kółko uczniów wśród iluminatów i w tym samym roku wywędrował do Niemiec, gdzie napotkał Weishaupta i w wtajemniczył go we wszystkie misteria swej tajnej doktryny. Według Barruela Weishaupt poświecił wówczas 5 lat rozmyślaniu nad owym systemem, który został założony pod nazwą iluminatów w maju 1776 r. i przyjął „iluminowany” pseudonim „Spartacus”. Koelmer pozostaje po dziś dzień najbardziej tajemniczym z ludzi; na pierwszy rzut oka odczuwa zdolność do zdziwień, jakżeby on nie miał należeć do żydów kabalistów, działających w roli tajnych inspiratorów tych magików, którzy wychodzili na światło dzienne? Nazwisko Koelmer łatwo mogło być przekręceniem znanego nazwiska żydowskiego Calmer.

Inspiratorem działań Weishaupta w czasie rozwijania przezeń jego zakonu był Hartwig-Wessely (Hartog Naftali-Herz), najbliższy przyjaciel Mojżesza Mendelssohna, zwanego przez żydów trzecim Mojżeszem. Żyd, Bernard Lazare, stwierdza, że „byli żydzi w otoczeniu Weishaupta”.

Zakon Weishaupta używał w swym działaniu metod podstępnych. Członkowie byli specjalnymi instrukcjami szkoleni w używaniu oszukańczych środków. W instrukcji dla stopnia Iluminata Kierownika (Illuminatus dirigens) pisał Weishaupt-Spartacus pod nr 8: Jeżeli gdziekolwiek zdobędziemy znaczenie i władzę, należy udawać, że nie mamy żadnego zaufania, aby nie ostrzec tych, którzy będą pracować przeciwko nam. Na odwrót tam, gdzie nie możecie dojść do niczego, nadajcie sobie pozór człowieka, który może wszystko. To sprawia, że nas się obawiają i poszukują i umacnia nas.

I znowu w tej instrukcji pod nr 22: Jeżeli nasz zakon nie da się zorganizować w jakimś miejscu w całej swej budowie i z rozwinięciem wszystkich stopni, należy go zastąpić jakąś inną formą. Zajmujemy się celem; w nim leży istota rzeczy, a zasłona jest rzeczą obojętną, byle tylko się nam powiodło. Jednak zawsze jakiejś zasłony potrzeba; albowiem w tajemnicy leży główna część naszej siły.

Propaganda iluminatów bawarskich była jeszcze bardziej niedwuznaczna jak działalność iluminatów francuskich (martynistów). Wobec mniej wtajemniczonych daje się wyraz nadziei, że dzięki tajnym szkołom mądrości (szkoły Minerwy, przygotowawczy stopień iluminatów – przyp. aut.) podniesie się człowiek ze swego upadku, zaś książęta i narody, oczywiście bez gwałtu, tylko zaś dzięki wpływowi etyki – znikną z powierzchni ziemi. Wobec tych prawie publicznie wyznanych tendencji, nie może zdziwić, że nie dano wiary zapewnieniom, jakoby wszelka polityka była z Zakonu wyłączona. – Arnold Marx, Die Gold- und Rosenkreutzer.

W statutach związku, dostępnych dla niżej wtajemniczonych czytamy:

Dla uspokojenia i pewności tak hospitantów, jak i rzeczywistych członków tego związku i aby zapobiec wszelkim nieugruntowanym przypuszczeniom i trwożnym wątpliwościom, oświadcza Zakon przede wszystkim, że nie ma na celu żadnych nastrojów i czynów, szkodliwych dla państwa, religii i dobrych obyczajów, ani też wśród swoich tego nie krzewi. Cala jego troska skierowana jest wyłącznie ku temu, by zainteresować ludzi poprawą etyczną ich charakteru i uczynić to dla nich koniecznością, wpoić w nich ludzkie i społeczne uczucia, zapobiec złośliwym zamiarom, dać pomoc uciśnionej i udręczonej cnocie przeciw bezprawiu, myśleć o karierze osób tego godnych oraz upowszechniać pożytecznie dotąd ukryte wiadomości naukowe. Oto pozbawiony szminki cel Zakonu, o nic więcej on nie dba. – Allgemeines Handbuch der Freimauererei.

Jest to więc zakon „niewinny”, jak „niewinne” jest zresztą całe wolnomularstwo, zajmujące się dobroczynnością i studiami. A teraz wejrzyjmy bardziej w głąb Zakonu, by zobaczyć, jak tam na wyższych stopniach wtajemniczenia wygląda ta niewinność, to wytwarzanie sympatycznego nastroju dla państwa, religii, to dbanie o dobre obyczaje i obrona cnoty, to popieranie oraz popularyzacja wiadomości naukowych.

Równość i wolność są to prawa istotne, które człowiek za swej doskonałości początkowej i pierwotnej otrzymał od natury; pierwszy zamach na tę równość został dokonany przez prawo własności; pierwszy zamach na tę wolność został dokonany przez społeczeństwa polityczne i rządy; jedyną podporą własności i rządów są prawa religijne i świeckie; aby więc powrócić człowiekowi jego prawa pierwotne do równości, wolności, trzeba zacząć od zniszczenia wszelkiej religii, wszelkiej społeczności świeckiej, zaś skończyć, znosząc wszelką własność. – ks. Barruel, Mémoires.

A teraz dalszy objaw „popierania religii” znajdujemy w instrukcji dla stopnia kierownika (Illuminatus dirigens) punkt 16:

Jeżeli kierownik sądzi, że uda mu się spowodować zniesienia zakonów religijnych i użycie ich dóbr dla naszych celów, np. na utrzymanie odpowiednich nauczycieli po wsiach, to tego rodzaju projekty byłyby specjalnie dobrze widziane przez Zwierzchników. – ks. Barruel, Mémoires.

Zaś przedtem, w punkcie 7 instrukcji, odsłania nam swój cel, na który mu trzeba funduszów:

Trzeba wszędzie także zdobyć dla naszego Zakonu pospólstwo. Wielkim środkiem ku temu jest wpływ na szkoły. To może się udać przez szczodrobliwość, czasem przez świetność, w innych wypadkach przez zniżenie się, przez popularyzowanie się, przez wysłuchiwanie z wyrazem cierpliwości przesądów, które w następstwie można wykorzenić stopniowo. – ks. Barruel, Mémoires.

Do popierania i popularyzacji nauki odnosi się punkt 15 instrukcji:

Jeżeli jakiś pisarz ogłasza zasady, które są prawdziwe, ale nie wchodzą w nasz plan wychowania świata, albo też zasady, których publikacja jest przedwczesna, trzeba się postarać, aby zdobyć tego autora. Jeżeli go nie możemy zdobyć i uczynić zeń swego adepta, należy go zakrzyczeć. – ks. Barruel, Mémoires.

Obroną cnoty i dobrych obyczajów zajmuje się punkt szósty instrukcji dla kierowników. Wyłożywszy potrzebę zjednania sobie kobiet, przepisuje, że sztuka pochlebiania im, aby je zdobyć, jest ćwiczeniem najbardziej godnym dla adepta; skoro wszystkie mniej lub bardziej idą na pasku próżności, ciekawości, przyjemności i nowinkarstwa, to tą drogą należy je brać i uczynić pożytecznymi dla Zakonu. – ks. Barruel, Mémoires.

Aby osiągnąć ten cel, Weishaupt powołał do życia specjalną tajną organizację kobiecą, kierowaną niewidocznie przez mężczyzn.

Czarownik Cagliostro, jak hr. de St. Germain, posiadacz eliksiru życia, odgrywał w wolnomularstwie XVIII w. rolę pierwszorzędną o charakterze kierowniczym. Potem dopiero usiłowano się go wyprzeć, gdy „czary” jego częściowo zostały zdemaskowane. On to właśnie bawił w Warszawie, gdy tworzył się Wielki Wschód Narodowy. On brał udział we Francji w sprawie „naszyjnika królowej”, mającej przed rewolucją skompromitować Dom Burboński. On utworzył ryt, który w swych rozszczepieniach prowadził w XIX w. decydującą akcję rewolucyjną w życiu Europy.

W r. 1782 utworzył masonerię egipską, której był Wielkim Koftem (arcykapłanem), zaś żona jego Wielką Koftą (arcykapłanką): Celem jego było oczyścić wolnomularstwo z niedowiarstwa za pomocą magii obrzędowej. Istniejące jeszcze ryty Misraim i Memphis pochodzą stąd przeinaczone. – Fr. Wittemans, Histoire des Rose-Croix.

Bliskie stosunki łączyły Cagliostra z najbardziej wtajemniczonymi wolnomularzami: z Mesmerem, St. Martinem, Weishauptem, Willermozem.

A tymczasem nie był to byle kto: Pieczęć jego równie doniosła, jak pieczęć Salomona i zaświadcza, że był wtajemniczony w najwyższe sekrety wiedzy. Pieczęć ta, dająca się wyjaśnić literami kabalistycznymi imion Acharat i Althotas, wyraża najwyższe znaki Wielkiego Tajnika i Wielkiego Dzieła. To żmija, przebita strzałą, tworząca literę (hebrajską) alef, wyobrażenie połączenia pierwiastka czynnego z biernym, ducha i życia, woli i światła. – Elphas Lévi, Histoire de la Magie.

Założona przez Cagliostra masoneria egipska wyłoniła z siebie, za czasów Ludwika XVIII, ryty Misraim i Memphis. Ryt Misraim, organizowany przez żydów, braci Bédarride, powołał do życia węglarstwo, organizację tajną rewolucji lipcowej 1830 r. we Francji, powstania listopadowego w Polsce oraz rewolucji w Europie w 1848 roku.

I oto przy boku kabały egipskiej, czyli Misraim spotykamy włoską Carbonara. – N. Deschamps, Les sociétés secretes et la société.

Ryty Memphis i Misraim stoją obok rytów tzw. iluminatów na czele wolnomularstwa. Należą do nich najbardziej wtajemniczeni. Kimże więc był ów czarownik szarlatan i twórca najgłębszego rytu wolnomularstwa? Cagliostro wtajemniczenie swoje otrzymał we Frankfurcie nad Menem, siedzibie żydostwa i stolicy Rothschildów. Cagliostro, a właściwie Józef Balsamo, był synem sycylijskiego żyda (marrana) Pietro Balsamo.

Cagliostro dowiedział się z ust wtajemniczających go, że stowarzyszenie tajne, którego część miał stanowić, miało już mocne korzenie; że posiadało masę pieniędzy, rozsianą po bankach w Amsterdamie, Rotterdamie, Londynie, Genui i Wenecji, że te pieniądze pochodzą z wkładek rocznych, wpłacanych przez członków. – Louis Blanc, Histoire de la Révolution française.«

Wszystkie powyższe cytaty pochodzą z książki Henryka Rolickiego Zmierzch Izraela.

Jan Potocki, autor powieści Rękopis znaleziony w Saragossie, był zapewne masonem. Jest w niej tyle odniesień, aluzji, że nie sposób uznać tego za przypadek. W jej zakończeniu, jej główny bohater, Alfons van Worden, informuje czytelnika m.in. o tym, że:

„W dzień potem sam Moro (bankier – przyp. mój) przyszedł do mnie, zalecając mi jak najściślejsze dochowanie tajemnicy.

Dotąd – rzekł – znasz señor, tylko pewną część naszych tajemnic, ale wkrótce dowiesz się o wszystkim. W obecnej chwili wszyscy wtajemniczeni zajmują się umieszczaniem swoich funduszów po rozmaitych krajach i gdyby ktokolwiek z nich stracił je nieszczęsnym wypadkiem, wówczas wszyscy przybylibyśmy mu na pomoc. Señor miałeś stryja w Indiach (Indie Zachodnie – przyp. mój), który umarł, nie zostawiwszy ci prawie nic. Puściłem pogłoskę, że odziedziczyłeś znaczny spadek, ażeby nikt nie dziwił się twoim nagłym bogactwem. Trzeba będzie zakupić majątki w Brabancji, w Hiszpanii, a nawet w Ameryce; pozwolisz, że ja się tym zajmę.”

Z tej powieści można się wiele dowiedzieć o tym, jak Żydzi i masoni wnikają w elity rządzące we wszystkich krajach i o tym, że nawet Inkwizycja była z nimi w pewnych układach. Ale komu dzisiaj chce się czytać takie książki? Może właśnie dlatego wydaje się je, wiedząc, że i tak mało kto je przeczyta, a w większości i tak trafią do takich osób jak Olga Tokarczuk, dla której była ona inspiracją do napisania „Ksiąg Jakubowych”.

Równość i wolność są to prawa istotne, które człowiek za swej doskonałości początkowej i pierwotnej otrzymał od natury; pierwszy zamach na tę równość został dokonany przez prawo własności; pierwszy zamach na tę wolność został dokonany przez społeczeństwa polityczne i rządy; jedyną podporą własności i rządów są prawa religijne i świeckie; aby więc powrócić człowiekowi jego prawa pierwotne do równości, wolności, trzeba zacząć od zniszczenia wszelkiej religii, wszelkiej społeczności świeckiej, zaś skończyć, znosząc wszelką własność. – ks. Barruel, Mémoires.

Tak więc masoni twierdzą, że równość i wolność są prawami fundamentalnymi, które człowiek otrzymał od natury. Ale co to jest równość i wolność? Wszyscy jesteśmy równi, ale wobec kogo czy czego? Oni twierdzą, że nierówność powoduje prawo własności. Ale w jaki sposób? Ktoś ma dużo, a drugi – nic. Z czego to wynika? Jedni są zdolniejsi, bardziej zapobiegliwi albo dostają bogactwo w spadku. Czasem jest tak, że pewne zdolności czy predyspozycje są bardziej cenione niż inne i wówczas ci ludzie bogacą się, a ci, których zdolności czy predyspozycje nie są w cenie ubożeją. Później wszystko może się odwrócić. Tak więc okoliczności, a może i coś jeszcze. Czasem ktoś kogoś oszuka, okradnie, przechytrzy. Może też być tak, że państwo preferuje pewne grupy społeczne kosztem innych. Również regulacje prawne mogą być przyczyną tego, że jedni wzbogacą się, a inni – zubożeją. Własność i bogactwo jest końcowym efektem wielu procesów i zależności. Chyba więc tę nierówność powoduje coś innego niż prawo własności. Prawdą jest jednak to, że ten kto nie ma własności, nie ma też prawa do niczego, a więc jest niewolnikiem.

A wolność? Według masonów ograniczają ją społeczeństwa polityczne i rządy. Ale w jaki sposób? Tego nie precyzują. Twierdzą, że podporą własności są prawa religijne, a rządów – prawa świeckie. Skoro więc równość ogranicza prawo własności, którego podporą są prawa religijne, czyli religia, to zniszczenie religii przywraca równość. Natomiast wolność można przywrócić poprzez likwidację społeczeństw politycznych i rządów. A co oznacza likwidacja społeczeństw politycznych i rządów? To oznacza anarchię. Anarchia nie jest stanem naturalnym dla społeczeństw. Ktoś musi rządzić. A więc o co chodzi? O to, żeby dążyć do destrukcji do czasu, gdy w końcu „naród wybrany” osiągnie swój cel.

Podporą własności jest religia, której zniszczenie spowoduje likwidację tej własności i dzięki temu wszyscy staniemy się równi. A wolność? Ją ograniczają społeczeństwa polityczne i rządy. Ich likwidacja przywróci wolność. Jednak masoni nie precyzują, co w zamian. O tym pisał dosyć wyraźnie Marks w Manifeście Komunistycznym – terror dla mas i rządy dla nielicznych. Tylko komu chce się uważnie przeczytać ten manifest? Wcale nie jest taki długi i dostępny w internecie.

Likwidacja religii, to tak naprawdę, w przypadku religii chrześcijańskiej likwidacja Dekalogu. Dekalog to dziesięć przykazań, które regulują nasze życie. To jest jak kompas, który pozwala nam orientować się w przestrzeni. Bez niego błądzilibyśmy w nieskończoność. Tym samym jest Dekalog w naszym życiu. Ja wiem, że nikt go nie przestrzega, ale dzięki niemu wiemy, że postępujemy źle. Bez niego bylibyśmy dzicy. I o to właśnie chodzi tym, którzy chcą nas pozbawić religii a tym samym Dekalogu. I żeby nie było wątpliwości – ja nie należę do ludzi praktykujących, ja nawet nie należę do ludzi wierzących, ale doceniam rolę, jaką spełnia on w życiu społecznym i potrafię sobie wyobrazić, co może się zdarzyć, gdy go zabraknie.

Magnetyzować można w dwojaki sposób. Po pierwsze: działając wolą na plastyczną medialność innej osoby, której wola i czyny stają się w rezultacie podległe tej działalności. Po wtóre: działając wolą jednej osoby, czy to przez zastraszenie, czy też przez perswazję – tak, aby pod tym wrażeniem ta druga wola zmieniła w myśl naszej chęci medialność plastyczną oraz czyny tej osoby. Można magnetyzować promieniowaniem, zetknięciem, wzrokiem, słowem. – Elphas Lévi, La Clef des Grand Mysteres.

Magnetyzować można działając wolą na wolę innej osoby albo przez zastraszenie czy perswazję. No właśnie! Przez zastraszenie! Idę ulicą i wszyscy mnie omijają szerokim łukiem. Dziś już nie trzeba magii, okultyzmu i kabały. Wystarczą media, które na bieżąco będą informować o tym, że na świecie umierają ludzie na koronawirusa. Już ponad milion ludzi na całym świecie na niego umarło. A co to jest milion ludzi na cały świat, który liczy dzisiaj 7, 8 czy 9 miliardów? A miliard to 1000 milionów. 1/7000 populacji umarła na koronawirusa. Ale czy aby na pewno? Czy tylko dlatego, że tak wpisano w akcie zgonu? Tego nie wiemy. Ale jedno wiemy na pewno: ludźmi można manipulować, zastraszać ich, urabiać ich wedle własnej woli.

Naród nieliczny, rozproszony nie może w sposób tradycyjny podbić reszty świata. Musi do tego celu zastosować nadzwyczajne metody. Były nimi na początku te wszystkie tajne związki, kabała, magia, okultyzm. Jednak świat nie stoi w miejscu. Dziś już można podporządkować sobie ludzi poprzez wszczepienie im czipa i odpowiedniej szczepionki, co umożliwi kontrolowanie ludzkiego umysłu a tym samym myśli i woli ludzi. Nowy Wspaniały Świat. Tylko dla kogo?