W poprzednim blogu wspomniałem o tym, że w unii europejskiej zarysowuje się pewien podział, różnica zdań na temat tego, jakie zająć stanowisko wobec Rosji. Na początku wojny na Ukrainie cała unia wydawała się mówić jednym głosem. Jednak w miarę upływu czasu ten, zdawałoby się monolit, zaczął pękać. 1 czerwca Interia pisze:

W Europie ujawnił się podział. Kilka krajów ma własną wizję relacji z Putinem. „Europa musi zasiąść przy stole”. Hiszpania chce negocjacji z Putinem. (https://wydarzenia.interia.pl/raporty/raport-ukraina-rosja/aktualnosci/news-europa-musi-zasiasc-przy-stole-hiszpania-chce-negocjacji-z-p,nId,6064719)

»Francja, Niemcy, Włochy, a teraz także Hiszpania opowiadają się za negocjacjami z Putinem, przy jednoczesnym utrzymaniu antyrosyjskich sankcji. Hiszpańskie media komentują spór między krajami Unii Europejskiej o sposób zakończenia wojny. Mniejsze państwa, w tym przede wszystkim kraje bałtyckie uważają, że należy kontynuować dozbrajanie Ukrainy, które ma pozwolić na zwycięstwo nad Rosją.

Jak zauważa w środę dziennik “El Espanol”, to drugie stanowisko jest zgodne z pozycją prezydenta Ukrainy Wołodymyra Zełenskiego, który powiedział, że “rozmowy dyplomatyczne toczą się na polu bitwy”, a Kijów “nie pójdzie żadne na ustępstwa wobec Rosji”.

Agencja Europa Press pisze, że podziały w UE szczególnie uwidoczniły się podczas ostatniego posiedzenia Rady Europejskiej w Brukseli, na którym przywódcy krajów bałtyckich mocno skrytykowali prezydenta Francji Emmanuela Macrona i kanclerza Niemiec Olafa Scholza za ich długą rozmowę z Putinem w miniony weekend, bez konkretnych rezultatów. Liderzy Francji i Niemiec są krytykowani również za to, że dotąd nie odwiedzili Kijowa, by osobiście wyrazić solidarność z Zełenskim.

Premier Hiszpanii Pedro Sanchez opowiedział się we wtorek za tym, by nie zamykać dyplomatycznych kanałów komunikacji z Putinem, przy zachowaniu presji sankcyjnej na jego kraj.

“Europa musi zasiąść przy stole negocjacyjnym”

Podczas konferencji prasowej po unijnym szczycie szef rządu w Madrycie bronił kontaktów Macrona i Scholza z Putinem przypominając, że oba kraje utworzyły wraz z Rosją i Ukrainą w 2014 r. tzw. format normandzki w celu znalezienia pokojowego rozwiązania konfliktu na Ukrainie. Podkreślił, że jeżeli dojdzie do rosyjsko-ukraińskich rozmów pokojowych, “Europa (także) musi zasiąść przy stole negocjacyjnym”.

Według Sancheza, cytowanego przez Europa Press, dialog z Putinem miałby służyć także zwalczaniu dezinformacji o wojnie, rozprzestrzenianej przez Kreml w krajach cierpiących z powodu rosnących cen energii i niedoboru żywności. – Ważne jest, aby te kraje wiedziały, że Europa chce i szuka pokoju i rozwiązania konfliktu mającego tylko jednego agresora: Putina – powiedział.

We wszystkich wojnach zachowywało się kanały dyplomatyczne, których nie można zamykać. Jednak trzeba powiedzieć jasno, że sankcje będą kontynuowane, dopóki ostatni żołnierz rosyjski nie opuści Ukrainy – dodał.«

A więc mamy podział. Największe państwa europejskie chcą negocjacji z Putinem, a małe państwa bałtyckie i Polska – nie chcą. Tak powoli przygotowuje się opinię publiczną w Europie do zaakceptowania zmian, jakie nastąpią po zakończeniu tej wojny. Ona będzie jeszcze jakiś czas trwać, ale w końcu wszyscy się zgodzą na negocjacje. Rosja nie zgodzi się na oddanie terenów, które zajęła i Krymu. Co w takim razie trzeba będzie obiecać Ukraińcom, by wyszli z twarzą z tej wojny? Ano połączenie z Polską. To już powoli wbija się ludziom do głów. No bo jeśli obok flag polskiej i unijnej w sejmie i senacie wiszą czy stoją flagi ukraińskie, to co to znaczy? To znaczy, że już mamy do czynienia z państwem polsko-ukraińskim.

Teraz już widać jak na dłoni, po co było wyjście Wielkiej Brytanii z unii. I jeszcze te słowa brytyjskiego premiera, wypowiedziane podczas jego wizyty w Warszawie w lutym tego roku: W potrzebie Polska zawsze może liczyć na Wielką Brytanię. Bardziej złowieszczo nie mogło to zabrzmieć. Czym się skończyła pomoc Wielkiej Brytanii w 1939 roku? Tego chyba nie muszę nikomu przypominać.

Wielka Brytania wyszła z unii, by rozbić jej jedność, a właściwie po to, by dostarczyć pretekstu do jej podziału czy może nawet likwidacji, bo ta rozszerzona unia od początku była sztucznym tworem ze względu na zbyt wielkie różnice w rozwoju pomiędzy wschodnią i zachodnią Europą. Jak widać podział ten jest nadzwyczaj trwały. Z drugiej strony połączenie Polski z Ukrainą nie może odbyć się w ramach unii, więc trzeba ją zlikwidować lub wypchnąć z niej państwa, które stworzą nowy sojusz z Wielką Brytanią na czele, czyli Wielka Brytania, Polska, Ukraina i państwa bałtyckie. Nie będzie to NATO, a Wielka Brytania leży daleko, więc Rosja zgodzi się na takie rozwiązanie.

Zmiany w Europie po tej wojnie będą równie wielkie, jak po II wojnie światowej. Jak jednak w szczegółach został rozpisany ten scenariusz, o tym pewnie dowiemy się w swoim czasie. Na razie pozostają nam domysły, które powoli znajdują potwierdzenie w rzeczywistości.