W dniu 18 maja na kanale wrealu24 pojawił się wywiad z Piotrem Barełkowskim zatytułowany Skandaliczne zachowanie dziennikarki TVP? Barełkowski ostro o inflacji, mediach i wojnie na Ukrainie. Barełkowski (ur. 1971, Poznań) to, jak pisze Wikipedia, polski dziennikarz, producent filmowy, realizator i menedżer telewizyjny. Wraz z Michałem Nieckarzem uruchomił telewizję TV Regio Ukraine, którą tworzą dziennikarki z Ukrainy. Jej studio i redakcja mieszczą się w Poznaniu.

Prowadzący program pyta: Czy wyobrażał pan sobie, że dożyje takich chwil w Polsce, że dziennikarze mediów publicznych będą krzyczeli Sława Ukrainie i następnie oddawali pokłon prezesowi TVP?

„No rzeczywiście – odpowiada Barełkowski – można powiedzieć, że nic nie stało się prawda, że Eurowizja to po prostu show i rządzi się swoimi prawami, to jest rozrywka, spuśćmy zasłonę milczenia, no ale jednak padły tam mocne słowa, przekaz też związany z tym głosowaniem Ukraińców, czy właściwie brakiem głosowania Ukraińców na Polskę, na polskiego wykonawcę. Ten przekaz, dla nas, tego wydarzenia był dosyć słaby, a nawet bulwersujący (trochę to takie wałęsowskie: jestem za, a nawet przeciw – przyp. W.L.). Rzeczywiście pani Ida taka, jak ją nazwano w niektórych mediach, Dolores Ibarruri, czyli taka heroina. Nie wiem czy pan zna tę historię z czasów wojny domowej w Hiszpanii i tam była taka La Passionata, emocjonalnie wypowiadająca się na wszystkie tematy i krzycząca z trybuny, emocjonalna właśnie mówczyni i kimś takim tutaj się okazała pani Ida Kamińska, prawda?, jeżeli się nie mylę. (Może skojarzyło mu się z Dorotą Kamińską w roli Doroty z filmu Karate po polsku z 1982 roku, którą istotnie trudno zapomnieć w tej roli. – przyp. W.L).

Ida, chyba nie Kamińska – mówi prowadzący.

Ida Nowakowska, przepraszam – kryguje się Barełkowski. Pani Ido serdecznie przepraszam. Proszę wybaczyć te złośliwości. No bo jednak, poza tym stwierdzeniem Sława Ukrainie, które nawiązuje z jednej strony do obecnej batalii, którą bohatersko prowadzi Ukraina przeciwko Rosji, ale z drugiej strony też do okresu banderyzmu i to jest pewien problem dla Polaków. Pani Ida chyba nie wzięła tego pod uwagę w swoim wystąpieniu.”

Omawiane zdarzenie miało miejsce podczas ogłaszania przez Idę Nowakowską wyników głosowania w Polsce i przyznania Ukrainie przez Polskę maksymalnej ilości punktów. Ida Nowakowska nie tylko wykrzyknęła Sława Ukrainie, ale też wykonała ręką nieodłączny w tym wypadku gest tzw. hajlowania, o czym obaj panowie nawet nie zająknęli się. Zresztą inne media również. Tylko Rosjanie na to zwrócili uwagę.

Ale ja nie o tym geście. Napisałem, kim jest Barełkowski, bo takiej osobie nie powinno przydarzyć się takie przejęzyczenie czy wręcz niewiedza. La Passionata, to hiszpański utwór muzyczny, a La Pasionaria, to pseudonim Dolores Ibarruri. Być może większość ludzi nawet nie słyszało o niej, bo i skąd? Ja ją pamiętam z jakiegoś wydania Dziennika Telewizyjnego z połowy lat 70-tych. Przy jej nazwisku dodawano ten pseudonim. Może więc warto go rozszyfrować, bo to nie jest puste słowo. Wypada jednak zacząć od paru informacji o niej, by zrozumieć, a może nie zrozumieć, o co w tym wszystkim chodzi. Pochodzą one z Wikipedii.

Dolores Ibarruri Gomez (1895-1989), znana pod pseudonimem La Pasionaria, hiszpańska polityk baskijskiego pochodzenia, również obywatelka ZSRR, współorganizatorka, długoletnia pierwszy sekretarz Komunistycznej Partii Hiszpanii (PCE). Autorka używanego przez antyfaszystów zawołania No pasaran (nie przejdą).

W dzieciństwie była żarliwą katoliczką i należała do jezuickiej wspólnoty Serca Chrystusowego. W 1916 roku poślubiła działacza, górnika i socjalistę z Asturii, Juliana Ruiza i rok później wraz z nim wzięła udział w strajku generalnym, a wkrótce potem zaczęła pisać w prasie socjalistycznej.

Zrezygnowała z wiary katolickiej, w której była wychowana, na rzecz marksizmu i zapisała się do Komunistycznej Partii Hiszpanii, będąc jednocześnie w gronie jej założycieli. Była zwolennikiem równości praw kobiet i mężczyzn. Przez całe lata 20-te XX wieku wspierała męża w jego działalności i sama zaczęła się w nią angażować. W tym okresie przyjęła również pseudonim, pod którym poznał ją cały świat – La Pasionaria. Moda działaczka podpisywała tak artykuły inspirowane dziełami Karola Marksa.

Cały świat usłyszał o niej w czasie hiszpańskiej wojny domowej. Była zaciekłą obrończynią republiki, wiece z jej udziałem przyciągały tysiące słuchaczy, w dużej mierze kobiet. Właśnie w czasie jednego z takich wieców, w Madrycie, padło hasło No pasaran! – Nie przejdą! A po nim zdanie: Lepiej umierać stojąc, niż żyć na klęczkach. W tym okresie pozostawała w dogmatycznym skrzydle partii, popierała wykluczenie rzekomych kontrrewolucjonistów i nie protestowała przeciwko likwidowaniu lewicowych działaczy przeciwnych bolszewickiemu terrorowi. Jednocześnie nie miała wpływu na politykę PCE w czasie wojny domowej, gdyż decydowali o niej wysłannicy Stalina z Kominternu ( I tu się kończyło równouprawnienie, które było dla gojów. – przyp. W.L.).

Po upadku republiki w 1939 roku przedostała się do ZSRR, gdzie kontynuowała działalność polityczną. Po zawarciu paktu Ribbentrop-Mołotow poparła jego zapisy i współpracę z hitlerowskimi Niemcami. Entuzjastycznie poparła inwazję na Polskę i interwencję na Węgrzech w 1956 roku. Dopiero w 1968 roku skrytykowała interwencję w Czechosłowacji. Łącznie spędziła w ZSRR 35 lat.

W artykule Egzotyczna męczennica (passiflora) na stronie e-ogrody.pl (https://ladnydom.pl/Ogrody/1,113408,13876346,Egzotyczna_meczennica__passiflora_.html) jego autorka pisze:

„Kwiaty passiflory przywołują jeśli nie obraz raju, to wspaniałych tropików. Kojarzone są też z symboliką Męki Pańskiej. To egzotyczne pnącze może nam służyć do ozdoby pokoi i balkonów.

Passiflora kwiat

Wśród niezwykłych roślin, które hiszpańscy konkwistadorzy zastali w Ameryce Środkowej, były pnącza o dziwnych kwiatach, których pylniki i znamiona zdobił wieniec nitkowatego przykoronka. Misjonarze zaczęli doszukiwać się w nich symboli męki Chrystusa. Promienisty przykoronek skojarzyli z koroną cierniową, pręciki – z zadanymi przez oprawców ranami, a znamiona słupka – z gwoździami, którymi Jezusa przybito do krzyża. Podobno dzięki tym analogiom kwiaty pomagały szerzyć nową wiarę wśród Indian. Stopniowo symbolika była rozszerzana i niemal każdemu anatomicznemu szczegółowi rośliny przypisano religijne znaczenie, a jej sława upowszechniła się w całym chrześcijańskim świecie. Pnączu nadano też odpowiednią nazwę łacińską – Passiflora (od łacińskich słów passio – cierpienie i flos – kwiat). Jej polski botaniczny odpowiednik to męczennica. Dawniej znana była również jako kwiat Męki Pańskiej, obecnie częściej spolszcza się łacińską nazwę.”

Jeśli teraz wpiszemy do słownika hiszpańsko-angielskiego słowo pasionaria, to wyskoczy nam angielskie słowo passionflower, a to słowo tłumaczone na polski oznacza passiflora.

Tak więc żarliwa katoliczka, wychowanka jezuitów, staje się nagle żarliwą komunistką, która pisze artykuły inspirowane dziełami Marksa pod pseudonimem, oznaczającym kwiat Męki Pańskiej, a więc z religijnym podtekstem. Staje się żarliwą republikanką, walczącą z faszyzmem do maja 1939 roku, a już we wrześniu 1939 roku żarliwie popiera faszyzm niemiecki, ten z którym pośrednio „walczyła” przez 3 lata. Jak to nie jest schizofrenia, to może to tylko oznaczać, że była Żydówką lub szabesgojką, będącą na usługach Żydów. Nic, dosłownie nic, na tym świecie nie dzieje się przypadkiem. Wszystko z żydowskiej inspiracji, nawet to głosowanie Polski na Ukrainę. Żydówką jest również Ida Nowakowska. Nacja liczna jak szarańcza. Jest wszędzie, gdzie coś się dzieje lub ma się dziać. Obstawia wszelkie kluczowe stanowiska we wszystkich liczących się działach gospodarki, nauki, kultury, mediów i praktycznie tylko ona tworzy różne ugrupowania i partie polityczne. Właśnie teraz przed przyszłorocznymi wyborami wyrastają, jak grzyby po deszczu, liczne inicjatywy „społeczne”, pojawia się wielu z pomysłami na „uzdrowienie” gospodarki i państwa. I wszyscy oni akceptują demokrację, ten żydowski wynalazek, i przekonują naiwnych, że głosowanie na właściwych ludzi, czyli na nich, coś zmieni. A to wszystko, to żydowskie inicjatywy lub przez nich kontrolowane.